مطلب وارده: پیشرفت

---

مطلبی که می خوانید را از وبلاگ خوشه های حرف اینجا آورده ام. در یک جستجوی اینترنتی اتفاقی به این وبلاگ و مطلبش برخوردم و برایم بسیار جالب آمد. هنگام خواندم مطلب، بحث «ریسک در دنیای مدرن» که گیدنز مطرح می کند در نظرم آمد؛ مسئله ای که برای ذهن مخاطره اندیش من بسیار جالب توجه است. داستان «پیشرفت» می تواند داستان هر کدام از ما باشد.

---

پیشرفت

شیرین قراربود یکی از ستاره‌های مطرح سینما باشد، او در شانزده سالگی به اندازه کافی زیبا، جذاب و خوش استیل بود. اگر امکان داشت از همان دوران مدرسه می‌توانست تئاتر اجرا کند. در مدرسه‌ای که هیچ وقت گروه تئاتر نداشت! شیرین قرار بود از نوجوانی فعالیت‌های هنری‌اش را زیر نظر اساتید بزرگ سینما آغاز کند. قرار بود تصویر بزرگش بر سردر تمام سینماها نصب شودو فقط با ایفای نقش کوتاهی ، در یک فیلم معمولی ، باعث موفقیت تجاری‌چشم‌گیر آن شود.شیرین قرار بود پسوند رودآبادی ته فامیلش را حذف کند تا اسم خوش‌آهنگی برای تیتراژ فیلم‌ها داشته باشد. شیرین قراربود با مجلات تخصصی سینمایی مصاحبه و شایعه ازدواجش را مرتب تکذیب کند. قرار بود عکس‌های فتوشاپی و بی‌نقصش در گوشی‌های همراه دست به دست بچرخد و یکی از رتبه‌های برتر سرچ در گوگل باشد. قرار بود قبل از سی سالگی چند سیمرغ بلورین گرفته باشد و در جشنواره‌های معتبر خارجی، از بازی فوق‌العاده‌اش تقدیر شود.

اما شیرین فقط یک منشی مطب ساده بود که بر اثر غفلت ، در 21 سالگی سوار یک ماشین شخصی شد و واقعی‌ترین بازی او، که زندگی‌اش بود به پایان رسید.

محبوبه قرار بود یکی از مفاخر ایران باشد. قرار بود اولین نظریه پرداز جامعه‌شناسی در ایران شود و به عنوان چهره ماندگار از اسمش یاد شود. محبوبه قرار بود در کنفرانس‌های بین‌المللی زیادی شرکت کند و به عنوان مهمان ویژه برای حضار تشنه‌ی علم، سخنرانی کند. محبوبه قراربود روزهای زوج در تلویزیون مسائل مختلف جامعه را از زاویه‌ای جدید بررسی کند و به سوالات کارشناسان پاسخ‌های دقیق و درست بدهد. قرار بود مقالاتش در مجلات معتبر جامعه‌شناسی منتشر شود و کتاب‌هایش مرتبا تجدید چاپ شوند .

ولی محبوبه در سال دوم دانشگاه بر اثر بیماری کبد از دنیا رفت و تنها کاغذی که نامش بر روی آن چاپ شد، اعلامیه فوتش بود.